Budynek dawnej dyrekcji kopalni „Anna" w Pszowie, położony przy ul. P. Skwary. Decyzją Nr A/1026/22 Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków budynek został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych woj. Śląskiego.
Gmach wzniesiono w technologii tradycyjnej, jako obiekt murowany z cegły pełnej, na planie prostokąta z dwoma prostokątnymi pseudoryzalitami. Zwartą bryłę budynku wieńczy dach dwuspadowy z kalenicą poprowadzoną wzdłuż dłuższego boku. Pseudoryzality nakryto dachami dwuspadowymi z kalenicami ustawionymi prostopadle względem osi dachu głównego. Drewniana konstrukcja więźby dachowej została pokryta papą. Budynek jest pięciokondygnacyjny, podpiwniczony, z częściowo użytkowanym poddaszem. Posiada ok. 1380 m2 powierzchni użytkowej oraz 442 m2 powierzchni zabudowy i kubaturę 6356 m3. Budynek wzniesiono ok. 1900 r., w 1911 r. od strony południowej dostawiono do niego łaźnię urzędniczą w formie ceglanego niższego obiektu (obecnie nieistniejąca).
Elewacje są nietynkowane, wykonane z cegły. Fasada jest 11-osiowa, symetryczna, posadowiona na kamiennym cokole. Wejście główne znajduje się na osi centralnej, poprzedzone 5-stopniowymi schodami, murowanymi, jednobiegowymi. Otwory okienne w kształcie prostokąta stojącego zamknięto ceglanym łukiem odcinkowym z kamiennym kluczem. Dwie pary okien w szczytach ryzalitów są nieco mniejsze i zamknięte łukiem pełnym, a w poddaszu zastosowano otwory w formie prostokąta leżącego. Elewacja frontowa otrzymała dekorację architektoniczną w postaci sześciu symetrycznie rozmieszczonych lizen poprowadzonych przez całą wysokość budynku, które przechodzą w schodkowo ukształtowany ceglany fryz koronujący. Podziały poziome akcentują ceglane gzymsy międzykondygnacyjne przerywane lizenami.
Zachowały się historyczne drzwi wejściowe z nadświetlem jak i drewniane okna z podziałami, skrzynkowe; na parterze i częściowo na piętrze zabezpieczone kratą. Kraty w oknach parteru są stylizowane z dekoracją form geometrycznych.
Odpowiadające sobie elewacje boczne są 3 — osiowe i naśladują układ kompozycyjny fasady. W południowej elewacji widoczne zamurowane otwory okienne.
Elewacja tylna jest 12-osiowa. Można wydzielić w niej trzy części z czego środkowa wyraźnie występuje przed lico muru. Dwie skrajne osie po obu stronach elewacji powtarzają układ zastosowany w fasadzie. Środkowa część jest 8-osiowa z otworem wejściowym na środku oraz mansardą. Układ oraz kształt otworów okiennych został zmodyfikowany przez co elewacja utraciła swoją symetryczność. W części budynku zastosowano konstrukcję z tzw. muru pruskiego. W wyniku wprowadzonych zmian zachowała się jedynie na osiach 3 i 4 pierwszego i drugiego piętra. Prawdopodobnie taka konstrukcja istniała w symetrycznym odbiciu na osiach 9 i 10 (obecnie w tym miejscu widoczne przemurowania). Również na osi 9. wtórnie dobudowano balkon w konstrukcji żelbetowej ze szklaną balustradą.
We wnętrzu zachowała się centralnie ulokowana klatka schodowa, z dwubiegowymi drewnianymi schodami o konstrukcji stalowej. Zasadniczo zachował się wewnętrzny układ pomieszczeń (układ trójtraktowy), częściowo przebudowany — ze względu na zmieniające się potrzeby biurowe zarządu kopalni. Stropy między piętrami są drewniane, a strop między piwnicami a parterem — murowany. Budynek posiada widoczne spękania poprzeczne i podłużne na elewacjach. Widoczne są zalania i ubytki poszycia dachowego.
Obiekt został wybudowany w stylu historyzmu z elementami wczesnego modernizmu. Należy wskazać, że w większości zachował się oryginalny wystrój wnętrz obiektu, gdyż na przestrzeni wielu nie były znacząco przebudowywane, a jedynie doraźnie dostosowywane do potrzeb użytkownika. Zachowała się bryła, rzut i wygląd elewacji, a więc zachowały się walory architektoniczne. Walory historyczne dokumentują historię kopalni węgla kamiennego „Anna" w Pszowie oraz dzieje przemysłu Górnego Śląska, a obiekt jest ważnym przykładem budownictwa administracyjnego dla zarządu i dyrekcji dużego zakładu przemysłowego.
